Stapje terug, soms is dat genoeg.

Het stormt momenteel door heel Nederland. Hebben jullie daar ook zoveel last van?

Athos is vandaag vrij, wat meneer volgens mij helemaal niet vervelend vind.

Ik heb hem vanmorgen lekker los in de bak gelaten, zodat hij zelf zijn benen kon strekken terwijl ik zijn stal stront-vrij maak.

Zijn buurman en tevens beste vriend Stanley was samen met zijn amazone op buitenrit

Dus hij stond in zijn uppie in de bak. 

Athos, wachtend tot hij werd opgehaald om naar binnen te gaan.

Deze week heb ik Athos 4x gereden. En een van deze trainingen was anders dan anders.

Een training waar ik veel over nadenk achteraf, omdat het gevoel niet "wauw" maar "prima" was.

Het was niet goed, maar ook niet slecht.

 We dansen normaal door de bak, terwijl ik me een echte dressuuramazone voel.

Stiekem denk ik dan na, aan hoe dit beeld er uit zal zien.

Is net net zo goed, als dat ik het voel? Toont hij als een echt dressuurpaard?

 De communicatie wordt fijner en fijner en de moeilijke oefeningen worden makkelijker.

Tsja, soms gaat het toch net ietsjes anders.

Ik kan geen excuses noemen of verzinnen waarom het deze keer niet zo succesvol ging.

Athos was braaf, zette zijn beste beentje voor zoals altijd. Maar ik kon hem niet zo rijden als anders.

Het was winderig, maar niet zo heftig als nu. Hij voelde niet stijf, maar ook niet soepel.

Mijn gevoel zei na het eerste rondje: maak het niet te moeilijk vandaag.

En dat hebben we gedaan, simpele voltes gereden, mooie overgangen proberen te rijden, maar vooral in ontspanning bezig zijn. 

Werkoverleg, heel belangrijk!

Stiekem ben ik blij met ook zulke trainingen. 

Je hoeft niet altijd te pieken, nee, je kan ook een stapje terug doen en het simpel houden.

Het is niet goed om tegen je gevoel in te rijden.

Als ik maar weet, dat hij lekker in zijn vel zit, vrolijk is en graag wilt werken.

En zoals ik deze foto zie, ziet hij er fantastisch uit!

Een stapje terug doen, wil niet zeggen dat je achteruit gaat.

Soms levert het je meer op dan je van te voren dacht.

Herfstweer en toekomstplannen...

Brrr..... Trek de outdoorlaarzen maar uit de kast (of koop ze nieuw in de ruitersportzaak), want het koude weer komt er aan.
En er is niks ergers dan koude voeten, als je op stal bent.
Tenminste, als je Devica heet.
Als ik eenmaal koude voeten heb, dan krijg ik het die dag slecht weer warm.
Athos heeft een vacht, al hoe wel, die heb ik er vorige week afgeschoren.
Nee, Athos heeft een warme wind en waterdichte deken op. Die heeft het niet zo snel koud.
Daarom vind ik het heerlijk om mijn handen onder zijn deken te leggen.

Athos was super braaf tijdens het scheren!

Er was geen verdovings-pasta nodig!!

Okee, de herfst is begonnen, daar veranderen we niks aan. Gewoon genieten van alle mooie verkleurende bomen en foto's maken zodra je de kans kan grijpen!

Bij herfst hoort ook regen en wat hebben we veel regen gehad dit weekend.
De bak is meer een zwembad dan een "dressuurbaan" maar dat mag de pret niet drukken.
We dopen onze "dressuurtraining" om tot "bakstampen met plezier" .
Athos maakt het niet zoveel uit, al voel ik tijdens het rijden wel dat onze balans vaker weg is dan wanneer de bak droog is. Ach, hebben we weer iets om beter op te oefenen toch?

Ik had vorige week in een paardenboekje een prachtig artikel gevonden over het trainen van een paard.

Met dit plaatje in gedachten, stap ik sindsdien op.

Het is leuk om je te blijven verdiepen in de rijkunst, maar ook belangrijk om jezelf te blijven ontwikkelen om een betere ruiter te worden.

Het rijden ging vandaag dus prima. Athos was voorwaarts, maar niet te heftig.

Halthouden is inmiddels een stuk makkelijker geworden, net als het achterwaarts stappen.

Door veel overgangen te rijden, voel ik dat Athos beter geconcentreerd blijft, en dat ik rustiger word in mijn zit. Eigenlijk is het niet zo gek dat Athos het zo goed oppakt, want ook ik blijf beter bij de les en consequenter!

Athos voor de training en mijn laarzen na de training.

Dat is het risico van een paard in de buitenbak trainen toch? 

Waar ga ik deze week weer/meer aan werken met Athos?

Het afwisselen van een arbeidsdraf naar middendraf.

Van arbeidsdraf naar de verzamelende draf.

Athos vind het moeilijk om van hard naar heel zacht te gaan, dus dat is mooi om eens meer erbij te pakken in het rijden toch? :) 

Fijne week!!
Groetjes Devica

De basis van cordeo rijden!

Hoi hoi!!

Zeg eens eerlijk: heb je al met de cordeo gereden?

Of zit je nog te wachten op het moment dat je denkt: Nu koop ik hem ook!

Er is weer veel gebeurd bij Athos en mij.

Vorige week hebben wij bij de binnenmanege van Ruiterhuis Bosgra, onze eerste demo-show ooit gegeven!!

Ik was gevraagd door Sonja (zij is van F.R.A. -Freedom Riding Articles) om samen met Athos langs te komen, om te laten zien hoe wij beginnen met cordeo rijden.

Vet gaaf natuurlijk!!

Hoewel ik presenteren heel leuk vind, vond ik dit toch best een beetje spannend.
Maar gelukkig namen mijn zenuwen het niet over, want wat heb ik kunnen genieten!!
Athos was heel geïnteresseerd in het "hele gebeuren" en liet zich van zijn beste kant zien.
Eerst heb ik samen met Sonja uitgelegd hoe wij grondwerken of loswerken.
Paardje lekker los in de bak en zonder tuig of hulpmiddel, toch stelling en buiging kunnen vragen.

Daarna heb ik Athos opgezadeld en uitgelegd waar ik met mijn trainingen op let.
We hebben dit kunnen laten zien met een hoofdstel met bit, sidepull maar uit eindelijk ook met de cordeo rijring!
Athos deed met ieder hoofdstel braaf iedere oefening wat ik van hem vroeg, al was mijn stuur soms wel even ver te zoeken met de cordeo ;) .
We zouden ook een sprongetje nemen, maar de eerste keer ging Athos er toch echt langs.
Met de cordeo heb je duidelijk minder stuur met het hoofd/hals dan een (bitloos)hoofdstel.
Maar we hebben de hindernis wel kunnen springen!!
Met dank aan Sonja, die iets dichter er bij ging staan, zodat wij beide steun hadden om mooi over het midden van de hindernis te kunnen springen.

In actie met de FRA rijring Anka!

Al met al hebben we wel goed kunnen laten zien aan de mensen die kwamen kijken.

Vooral de basis dingen konden we goed demonstreren.

Links om, rechts om, halt houden, achterwaarts (wat dit keer wat moeilijker ging dan thuis).

Stap, draf, galop, het was allemaal geen probleem.

Wat is het toch fijn om zo'n werkwillig paard te hebben, die graag zijn beste beentje voor zet.

Hij gaf niks om al die mensen, applaudisseren? Dat vond hij ook prima.

Ik had nooit gedacht, dat hij zo cool in het hoofd zou zijn.

Hoe begin ik met... cordeo rijden? (deel 2)

Oei, de dagen worden echt korter en lijken sneller voorbij te gaan dan anders.

Tijd voor een nieuwe blog dus, dacht ik vandaag!

Ik ga je vandaag meer tips en uitleg geven over het rijden met een cordeo.

In de vorige blog scheef ik al, dat een cordeo een optoming is waarbij je alleen een ring om de hals van het paard hebt.

Je kan er voor kiezen om in het begin het hoofdstel om te laten, voor het geval dat.

Boven-aanzicht, wanneer ik Athos op de cordeo rijd. 

Athos en ik zijn al wat verder en ik probeer zelf meer uitdagingen aan te gaan.

We nemen weleens een sprongetje mee, of rijden over een blauw zeil.

Maar ik rijd vooral veel basis oefeningen.

In het begin kan dat een beetje eentonig of saai overkomen, maar de basis zorgt er voor dat het "hogere werk" makkelijker word.

Welke hulpen gebruik ik tijdens het rijden?

Athos is goed getraind op mijn hulpen, maar ik moet nu leren om mijn hulpen beter te leren kennen. 

- Stemhulp

- Gewichtshulp

- Beenhulp

- Cordeohulp

- Ademhaling

- Zweephulp

Stemhulp vind ik belangrijk, ter ondersteuning van mijn andere hulp(en). Door mijn stem kan ik Athos er op attenderen dat hij (beter) moet opletten. Ook beloon ik hem met mijn stem.

Gewichtshulp gebruik ik om van hand te veranderen, volte te vergroten of te verkleinen, te verzamelen of om achterwaarts te gaan.

Beenhulp zorgt er voor dat Athos voorwaarts of achterwaarts gaat. Net als het gewone rijden.

Cordeohulp is een hulpje, wanneer ik Athos iets meer moet begeleiden om een wending te maken.

Ademhaling is ook een belangrijke hulp, al klinkt het misschien wat vaag. Tijdens het rijden kan ik weleens spanning ervaren en hierdoor hou ik mijn ademhaling hoog. Door beter door te ademen (naar mijn navel toe), ontspan ik beter, waardoor Athos ook weer beter reageert op mijn andere hulpen.

De zweephulp is puur ter ondersteuning van mijn beenhulp. 

Volgens mij vergeet ik een paar hulpen, mocht ik er op komen, dan kom ik er op terug in deel 3.

Ben jij al begonnen met cordeo rijden?

Dan wil ik je met de onderstaande foto's laten zien hoe ik stuur met de cordeo.

Op deze foto zie je mijn handhouding, wanneer ik een wending naar rechts wil gaan maken.

De cordeo werkt eigenlijk als de "buitenteugel".

Links om doe ik eigenlijk het tegenovergestelde. 

Ik begrens Athos zijn "buitenkant" en hij loopt om mijn binnenbeen heen. 

Mijn binnenbeen leg ik lichtjes aan, om Athos op die manier de juiste buiging te kunnen vragen.

Het buitenbeen hou ik er bij, om de activiteit te kunnen ondersteunen en het uitzwaaien met de achterhand te voorkomen.

Van de week heb ik voor het eerst met een "los paard" in de bak gereden.

Stanley (het bonte paard) mocht rollen in de bak, terwijl ik aan het rijden was.

Athos bleef heerlijk geconcentreerd en mocht als beloning met Stanley even snuffelen.

Waar ga ik deze week aan werken?

Athos is heel fijn op de voorwaartse beenhulp. Van stap naar galop is een eitje bijvoorbeeld!

Achterwaarts gaat ook steeds beter.

Ik probeer deze week het wijken eens uit. Tijdens het "gewone" rijden gaat dat prima, maar met de cordeo wil het nog niet helemaal lukken.

Ben je nieuwsgierig geworden en wil je dit zelf ook eens uitproberen?

Dan raad ik je zeker de onderstaande link aan!

Hier kan je hem direct bestellen!

http://www.bosgra.nl/fra-rijring-anka

Mocht je in de herfstvakantie tijd hebben voor een gezellige en leerzame dag met je paard? Dan is dit misschien iets voor jou. 

Hoe begin ik met... cordeo rijden? (deel 1)

Heb je weleens gehoord van een "cordeo", "rijring" of "neckrope" ?
Dit is een optoming die gebruikt kan worden bij het rijden.

Het ziet er uit als een vreemde hoepel, welke je kan verstellen.
Ze zijn er in verschillende (kleur)soorten en merken.
Sindskort rijd ik steeds vaker hier mee.

Ik rijd met de F.R.A. Anka rijring, gekocht bij Ruiterhuis Bosgra.
De Anka is een fijne, zachte maar ook stabiele rijring.
Door dat ie verstelbaar is, kan je de rijring op verschillende paarden gebruiken.

Athos met de F.R.A. Anka om zijn hals.
Dit was een van de eerste keren, vandaar het hoofdstel nog er bij om.

Hoe ben ik begonnen met cordeo rijden?
Je kan natuurlijk niet ineens verwachten van je paard om het rijden met de cordeo in 1x te begrijpen.
Daarom ben ik er tijdens het uitstappen eerst mee begonnen.
In de laatste 10 minuten van de training, heb ik Athos de cordeo om zijn hals geschoven.
Hierdoor wist ik dat Athos het heerlijk zou vinden om zijn hals te strekken en was de ergste energie er al uit, mocht hij toch zin in een gekke sprint hebben.
Het is en blijft tenslotte een fanatieke haflinger he?

Zonder de teugels er bij op te pakken, stapten we zo de bak rond over de hoefslag.
Eenmaal het "relaxte" gevoel te voelen bij mij, ben ik begonnen met het sturen.
Zou het ons lukken om op de volte te komen?
Okee, de eerste volte zag er misschien niet helemaal rond uit, maar ik kreeg Athos wel van de hoefslag af. Dat probeerden nog drie keer (wat nog steeds niet op een volte leek haha) , en daarna eens kijken of we ook van hand konden veranderen.
Tsjah, daar hebben wij de eerste keren echt flink op moeten oefenen.
Zo makkelijk als de volte leek, zo moeilijk was het van hand veranderen.

Dit is mijn cordeo, of te wel rijring. Van bovenaf lijkt de ring te groot, maar als je eenmaal rijd, voel je dat je de ruimte wel nodig hebt.

Athos leek een sterke voorkeurskant te hebben, namelijk links om.
Dan kreeg ik hem mooi van de hoefslag af, en als we bijna de nieuwe hoefslag opreden, ging hij snel links om.
Eerst werd ik wat gefrustreerd en pakte ik snel de teugels er even bij om hem toch echt rechts om te laten gaan. Uiteraard heb ik hem daarna beloond, want dit was mijn bedoeling!
Om de rust in mijzelf weer terug te vinden, zijn we eerst een paar keer de hoefslag gaan volgen.
En toen dacht ik: dit is goed voor de eerste keer.
Athos is braaf, en de volgende keer gaan we verder.

Intensief hoor, nieuwe dingen leren.

Athos mag graag rollen na een goeie training.

Hierbij geef ik je een paar tips, voor als je wilt beginnen met cordeo rijden:

- Begin tijdens het uitstappen. 
Je paard is warm, goed aan je hulpen en is de meeste energie al kwijt geraakt tijdens de training.
Hierdoor koppel je de cordeo met ontspanning.
En dit is een goede manier om het saaie uitstappen leuk te maken!
Hou het hoofdstel lekker om, een handig hulpmiddel om het sturen te vergemakkelijken.
Maar vergeet niet: Teugels los.

- Beloon je paard.
Nieuwe dingen leren gaat samen met fouten maken. Beloon daarom je paard goed, wanneer het goed gaat. Hou de training leuk om je lieve dier gemotiveerd te houden.

- Begin klein.
Iedere goeie stap is er 1! Verwacht niet dat je meteen alle oefeningen kunt rijden, die je normaal met hoofdstel wel kan rijden. Begin klein, wees tevreden met een simpele volte of hoefslag volgen.

Begin klein, maak niet meteen te grote stappen.

Mijn 'grote' stap, is om binnenkort het zadel te wisselen voor een barebackpad.

Maar dat is nu nog te vroeg.

- Noteer je training thuis op papier.
Zo kan je de goede en moeilijke punten terug lezen, voor de volgende training.
Schrijf 3 dingen die goed gingen!
Van simpel de cordeo om doen, tot de laatste volte. Het mag van alles zijn!
En schrijf 2 dingen die niet goed gingen.
Hier kan je goed over nadenken en voor de volgende training mee verder oefenen.

- Maak een foto van je paard na de training!
Want wees eerlijk: van een foto van je paard, krijg je toch een trots gevoel?
Misschien krijg je wel een glimlach op je gezicht, omdat je zo van je lieve paard houdt.
Dit gevoel is belangrijk, voor iedere training weer.
Wees blij met wat je hebt en blijf dromen volgen.

Ben je nieuwsgierig geworden en wil je dit zelf ook eens uitproberen?

Dan raad ik je zeker de onderstaande link aan!

Hier kan je hem direct bestellen!

http://www.bosgra.nl/fra-rijring-anka

Zomer-kriebels!!

Het is al ruim twee maanden geleden dat ik voor het laatst heb geblogd.
Oeps, de dagen gaan sneller voorbij dan ik in de gaten heb.

Het gaat goed met Athos!
Vorige week hebben we onze eerste galopwissel gemaakt, op een speelse manier.
Ik, nee, wij houden er van om eens een andere oefening te rijden dan die we al kennen en eindeloos blijven perfectioneren.

Athos tijdens een training. Hij doet het zo goed!

De (o zo saaie...)volte, die blijft iedere training natuurlijk terug komen, maar je kan hem op eindeloos veel manieren blijven rijden en toch afwisseling houden.
Voor mij is het een echte uitdaging om de volte op verschillende manieren te kunnen rijden.
Volte verkleinen, volte vergroten, verruimen of verzamelen, volte in de hoek, het is zeker de moeite waard om de volte op verschillende manieren te kunnen rijden!

Maar de galopwissel, die is eigenlijk makkelijker dan ik ooit had gedacht!
Mits de voorbereiding maar goed is en de ruiter (ik dus) naar het paard blijft luisteren en communiceren.
En op het moment, ben ik trots op ons als team, dat wij het 'onmogelijke' toch mogelijk kunnen maken. Ik had nooit verwacht dat we de galopwissel konden uitvoeren.

Athos geeft de snelheid van het leerproces aan.

Zo hebben we momenteel een dipje in halthouden en achterwaarts.

Hij denkt liever voorwaarts en kan niet de rust vinden om rustig te blijven wachten.

Hij wil door, hij gaat maar door.

En daar begeleid ik hem nu weer meer in, door vaker te oefenen en goed te belonen.

Soms is de training daardoor eerder klaar.

Wanneer ik de training na 30 minuten stop, dan voel ik de volgende dag, dat hij meer wilt doen!

Daarom ligt onze duur van de training rond de 45/50 minuten.

Rijd ik langer door, dan voel ik dat hij alles heeft gegeven en eigenlijk wel klaar is.

Ik probeer ieder week in te plannen.

Maximaal 5 dagen in de week rijden, minimaal 1 keer in de week aan de dubbele longe, en een vrije dag. Want die verdient hij zeker!

Op zijn vrije dag geef ik hem vaak een grondige poetsbeurt.

Een volledige massage en vaak was ik dan ook zijn manen of staart.

Wassen hoeft niet heel vaak, want Athos is niet snel vies.

Of is dat de magie van de Cowboy Magic producten? 

Ik was hem met de shampoo van Cowboy Magic en het resultaat zie ik wekenlang.

Het maakt niet uit hoeveel hij rolt, ik spoel hem af en hij staat weer te blinken!

(Welke producten gebruik jij tijdens het wassen van de manen en staart? :D )

Ontspanning is belangrijk, niet alleen tijdens een training maar ook er om heen.

Athos staat momenteel iedere middag in het land tussen zijn soortgenoten.

En natuurlijk maak ik op zijn vrije dagen ook foto's.

Het is leuk om te zien hoeveel plezier hij haalt uit het poseren!

Inspiratie en doelen stellen!

Iedereen kent wel iemand, waar je tegen op kijkt.

Iemand die iets kan, waar je veel respect voor hebt en wat jij het liefst ook zou willen kunnen.

Iemand waar je inspiratie van krijgt!

Ik heb heel veel inspiratie-bronnen waar ik van leer.

Van een oude instructrice tot een nieuwe wereldster.

Ik leer van iedereen, zowel negatief als positief.

Door 'open' te kijken naar iedereen, krijg je meer zicht, hoe gek het ook klinkt.

En natuurlijk leer ik ook heel veel van Athos.

Hij geeft de snelheid aan van het leerproces.

Deze week ben ik meer bezig met het rijden van "onzichtbare" overgangen.

Tijdens "Paarden van de Zon" die vorige week plaats vond ik Ermelo, heb ik veel geleerd van een aantal mensen. Hun rijkunst leek zo vanzelf te gaan en dat vind ik zo mooi.

Dat is dan ook de reden, om het te gaan oefenen thuis met Athos.

Waar ben ik begonnen deze week?

Om "onzichtbare" hulpen te geven, heb ik deze week erg gelet op Athos zijn reactie op mij.

Wat doet hij, als ik been geef? Hij kan heel heftig reageren, zonder mij er af te bokken.

Ik noem een paar mooie voorbeelden:

- Van halthouden naar stap -

Geef ik te veel been? 

Dan zwiept hij met zijn staart. Of struikelt bijna over zijn eigen benen, omdat hij direct weg wil.

Geef ik te weinig been?

Dan zakt hij met zijn hoofd naar beneden, maar blijft staan waar hij staat.

Mooi beheerst galopje van Athos.

- Van stap naar draf- 

Geef ik te veel been?

Athos drukt zijn rug weg, valt naar binnen terwijl het tempo omhoog schiet.

Of te wel: hij wordt door mij uit ons balans gehaald en mist het contact dat ik normaal met hem heb.

Het contact van: we doen dit samen.

En niet: hup werken jij!

Nee, iedere training tussen paard en mens zou moeten draaien in samenwerken.

Wat gebeurt er als ik te weinig been geef?

Dan maakt hij een aanstalten om te gaan draven, maar omdat mijn beenhulp niet correct is, valt hij na 2 halve passen weer in stap.

- Van draf naar Galop - 

Omdat ik weet dat Athos zomaar in galop zit, oefen ik momenteel even door op de stap-draf overgang. 

Mooie punten om aan te werken, genoeg huiswerk voor mij in ieder geval!

Bakkabouters, bestaan ze nou echt?

Welke ruiter kent ze niet?

"Bakkabouters" 

Terwijl je heerlijk aan het rijden bent, schiet je paard ineens onder je vandaan.

De spanning is duidelijk voelbaar als je er nogmaals langs wilt rijden.

Je vraagt je af waarom je paard er net van door ging en waar hij/zij van schrok.

Met veel moeite krijg je je paard eindelijk langs dat ene punt.

Maar de spanning blijft...

Waar je ook bent, je paard kan overal ineens van schrikken.

Van een plastic zakje tot iemand die ineens bij de bakrand staat.

En niet alleen je paard schrikt dan, maar ook de ruiter krijgt een schrikreactie.

Athos en ik hebben samen meerdere malen van deze schrikmomenten gehad.

Vaak lette ik niet goed genoeg op, waardoor hij ruimte had voor andere dingen.

Tsja, en je bent al te laat als je ineens "stuurloos" door de bak gaat.

Oeps, mooi leer momentje!

- een Bakkabouter kent verschillende formaten/kleuren/vormen en uitvoeringen -

(Geen standaard Kabouter dus ;) )

In welke bak we ook rijden, er zal altijd een hoek zijn (of komen) die een bepaalde spanning geeft.

Een mooi voorbeeld:

Op onze huidige stalling is het de hoek, direct bij de ingang.

Athos is daar een keer echt geschrokken, vast een van de eerste dagen daar.

(Dat is alweer 3 jaar geleden!)

Sindsdien, bouw ik op sommige dagen onbewust spanning op.

In mijn achterhoofd weet ik die beruchte dag, dat hij echt schrok in de hoek.

En waar of wanneer het begint, daar kan ik de vinger niet op leggen.

Wel weet ik, dat Athos nu op mijn spanning reageert en dat er eigenlijk niks aan de hand is in die hoek.

Wanneer ik les heb, rijd ik probleemloos die hoek door. 

We rijden er een volte, of een keertwending, houden halt, niets is ons te gek.

Maar op de dagen dat ik een drukke dag heb gehad en de vermoeidheid er bij komt kijken,

kan deze hoek nog weleens een uitdaging zijn.

- Heb je paard lief. Straffen voor de fout die jij maakte, heeft geen zin -

Stalgenoten vragen mij weleens, of Athos die ene hoek ook eng vind.

Eerst zei ik: Ja! Jouw paard ook?

Maar inmiddels zeg ik: Nee, Athos vind die hoek niet eng :) Ik reageer alleen wat gespannen soms als ik langs de hoek ga. Omdat ik dan denk aan die ene keer.

Waarom is die hoek de ene dag enger dan de andere dag?

Dat is wanneer ik niet 100% met mijn paard bezig ben, en meer denk aan andere dingen.

Als je vermoeid bent, dan is je denkwijze ook chaotischer dan normaal.

Je gaat "rare" dingen denken, blijft langer piekeren en dus hangen in een negatieve energie.

Op zo'n moment, is het niet fair om je paard te straffen voor het "schrikmoment".

Je kan hem wel een schop geven, of een tik met de zweep, maar je paard zal zich meer en meer opgejaagd en onbegrepen voelen.

Wanneer je zo reageert, is je paard de dupe van jouw vermoeidheid.

- There is something about you,

That makes me smile! - 

Mijn tip is ook: Stap nooit vermoeid op je paard.

Je paard heeft er niks aan, als jij een fout maakt en het paard gestraft wordt.

Een paard doet wat de ruiter van hem vraagt, dat is toch wat we willen?

Athos en ik maken momenteel grote sprongen.

Omdat ik mij bewuster ben (of word) van mijn inbreng, dat hij uit.

Hij is goud eerlijk en gemotiveerd om samen te werken.

En dat is waar ik naar streef.

Plezier in elkaar!

Geloof en vertrouwen

Zonder dromen kom je nergens, dat heb ik ooit eens gehoord.

En ik moet toegeven, dat je zonder dromen ook nergens komt.

De hoofdvraag is: Wat wil je bereiken?

De "extra vragen" zijn variërend van:

Waarom wil je het bereiken?

Wat levert het je op?

Hoe pak je het aan?

Waar begin je?

Wat als het even niet lukt?

Wanneer hou je op?

Wanneer heb je het bereikt?

- Just believe!- 

Mijn droom met Athos is: met veel plezier thuis in de "hoge" dressuursport kunnen rijden.

Daarmee bedoel ik: een galopswissel kunnen maken, vierkant halthouden, van uit galop naar stap kunnen rijden, passage, piaffe, travers rijden.

Wellicht zijn dit grote dromen, maar ze zijn niet onmogelijk!

En ik geloof in ons als combinatie.
Dit kunnen wij, al kan ik niet zeggen wanneer.

Het is een leerproces, en om goed te kunnen leren, hebben we alle tijd van de wereld nodig.

Het is niet mijn bedoeling om de wedstrijdsport in te gaan.
Maar dat heb ik in een eerdere blog al uitgelegd.

Athos kan al vanaf het moment dat ik hem heb, vanuit stap mooi weg galopperen.

Dus waarom zouden we niet van uit de galop terug kunnen naar de stap?

Ook kan Athos perfect vierkant halthouden, wanneer het hem uitkomt.

Onder het zadel is het een moeilijker puntje.

Een galopwissel is een eitje, als Athos in het land galoppeert.

Aan de longe heeft hij het ook al laten zien, maar onder het zadel weet ik niet hoe het moet.

Het zijn grote dromen, prachtige dromen als je het mij vraagt.

Er zijn niet veel haflingers die dit hebben laten zien.

Maar ik geloof in ons, ik geloof in Athos.

Mijn eerste "werkpuntje" is mijn houding.

Ik zit (onbewust) graag voorover, waardoor Athos uit balans word gehaald.

Daardoor gaat hij harder lopen, word hij zwaar aan het been en missen we onze het juiste gevoel.

 Mijn zit beïnvloed veel van onze "rijkunst". 

En daar ga ik deze zomer hard mee aan de slag!

- Zo gaan wij momenteel door de bak. Ontspannen en met plezier! -

Hier ligt onze basis.

Van prikkels tot frustratie naar ontspanning

Wat een dag, nee wat een wind!

Jemig, het waait behoorlijk hier in Friesland.

Maar de wind houdt ons niet tegen, we gaan gewoon lekker rijden.

Bitloos natuurlijk, want dat gaat best lekker.

Het is niet bijzonder druk op stal, maar ik zie wel wie er in de bak rijden.

Ik mest de box uit en begin daarna met het poetsen van Athos.

Mensen komen en gaan, terwijl de wind aan blijft houden.

De radio laat 'foute' muziek horen en voor ik het weet neem ik al deze prikkels mee naar de bak, wanneer ik besluit op te stappen.

Onze training begin ik dus eigenlijk al "overprikkeld".

Er zijn veel dingen, waar ik aan denk terwijl we de bak rondstappen.

De harde wind, mensen in de bak, kijkende mensen bij de bakrand, paarden die in de paddocks spelen. En Athos laat ook merken dat hij er zin in heeft, dus hij is ook gevoeliger dan normaal.

Maar ik hoor ook de auto's, blaffende honden, spelende kinderen.

En dan is het aan mij de kunst, om dit allemaal langs me heen te laten gaan.

- Wat een paard <3 - 

Maar wanneer ik dit pas realiseer, gaat Athos een paar keer 'door' mijn been heen.

Hij voelt rechts om makkelijker als links om en als we links om gaan, gaat hij ook harder.

Mensen zoeken contact met mij, tijdens het rijden. Nog meer prikkels.

' Jemig, hallo.... Nu even niet' Denk ik.

Athos springt ongevraagd in galop en we gaan de hoefslag rond.

Bijna een botsing met iemand, oef, dat ging net goed.

Ik voel hoe onze balans verstoord is en ineens is Athos weer bij mij.

Denkend aan mijn eigen ademhaling, laat ik ons even stil staan.

-Adem in, adem uit- 

Ik beloon mijn grote vriend, want hij doet wel zijn best.

Maar waar ben ik met mijn hoofd?

De frustratie nam zojuist even de overhand en ik heb hard gereageerd naar Athos toe.

Het schuld gevoel neemt het even over en ik fluister Athos, dat ik hem ondanks alles, zo dankbaar ben.

Hij laat mij zien, dat ik niet bij hem ben met mijn aandacht.

Daarom reageert hij niet op mijn hulpen. Ik ben geblokkeerd met mijn gedachten.

Jemig, wat braaf van Athos om mij dit zo te laten merken!

Vol goeie moed vervolgen we onze training.

Er gaan mensen uit de bak, en er komen weer nieuwe voor terug.

Maar dit maakt ons eigenlijk niet meer zoveel uit.

Ik ben nu bezig met Athos.

Want hij voelt zich gespannen, door de manier hoe ik hem zojuist heb aangepakt.

Opzoek naar de ontspanning, dat is de missie van deze training.

En binnen een kwartier voel ik weer de ontspanning en beloon ik Athos met een lange teugel.

"Goed gedaan man!" 

In zijn box staat al een bak met verse slobber klaar, want dat heeft hij zeker verdient vandaag!

Athos zijn ontlading, wanneer hij los in de bak mag.

Prachtig om te zien hoe hij om gaat met zijn energie.

Bitloze optomingen, wat werkt voor ons?

Athos en ik zijn deze week weer begonnen met het bitloos rijden.
Hoewel Athos een bit totaal niet vervelend vind, is dit wel een prettige afwisseling.
Het stimuleert mij meer om alerter te zijn op mijn zit, in plaats van dat ik lekker "op de hand"-stand ga rijden, wat natuurlijk nooit het idee van paardrijden is.
En Athos kan lekker zijn lippen ontspannen tijdens het rijden.

Athos houdt er van om zijn lippen te ontspannen en te laten hangen.

Athos is natuurlijk een echte haflinger en het lijkt wel of hij nog niet uitgegroeid is...
In twee jaar tijd is hij van hoofdstel/halstermaat veranderd.
Cob is nu echt te krap voor mijn knappe dier.
Zijn mooie, maar ook flinke kaken zijn zo rond als van een paard.
En ook het stuk achter zijn oren, is geen "grote ponymaat" meer.
(Dus... Wie nu zegt dat een haflinger een ponytype is :P )

Dit is Athos, 4 jaar geleden met onze eerste sidepull.

Helaas was dit hoofdstel toch te klein, waardoor de communicatie tussen ons tijdens het rijden, flink verstoord werd. Mijn tip is: zorg voor een goed passend (bitloos)hoofdstel!

Afijn, ik heb verschillende bitloze optomingen geprobeerd afgelopen jaren.
Je hebt de volgende typen:
Sidepull
Kingekruisd
Kaakgekruisd
Hackamore
Bosal
Kaptoom

Iedere optoming heeft een eigen inwerking.
Het is enorm interessant om je hier eens in te gaan verdiepen!

De sidepull werkt het beste bij Athos en mij.
Helaas, vanwege zijn "unieke" maten, past hij geen reguliere Cob/Full sidepull.
Cob is de klein, Full is te lang...
Dus ik ben gaan uitproberen met mijn lage neusriem.

Zo rijden wij nu rond.

Een simpele lage neusriem, die nu een nieuwe functie heeft!

Het rode touwtje is de "kaakriem", maar deze zit niet vast.

Athos kan hierdoor ieder moment zijn onderkaak laten zakken.

Dat zien ik graag tijdens het rijden.

Een paard dat ontspannen loopt, heeft ontspannen kaken en geeft een fijn gevoel aan de ruiter door.

Dat rode touwtje zorgt er voor dat de neusriem mooi blijft liggen en niet naar Athos oog kan schuiven.

Ik schreef het vorige week ook in een topic op Bokt:
Athos is momenteel zo blij!
Maar, zat ik mij later te bedenken, hij is altijd vrolijk en blij.
Hij is graag voor (en met) mij aan het werk, speelt ook graag met zijn grote bonte vriend Stanley, en hij geniet van de dagen die langer worden.
Gemiddeld rijden we 5x in de week in de bak.
De ene keer springen (grondbalkjes her en der verspreiden, vind ik ook springen :P ),
de andere keer een serieuze dressuurtraining.
Ik voel dat Athos soepeler en sterker word.

(telefoon foto, shot uit een filmpje ;) )

Athos samen met zijn grote vriend, Stanley!

Spelen, poseren, rennen en showen... Athos is echte alleskunner.
Wie weet wat we over 5 jaar kunnen samen?

Wanneer we grondwerken (1x per week), proberen we ook nieuwe dingen uit.
Zo kan Athos ook de beginnende galopwissel!
Natuurlijk kan ieder paard dat, maar om het op commando te krijgen, is nog een heel gepuzzel.
Hier zijn we dus 2x mee bezig geweest en ik moet zeggen: het lukt ons al best goed!
Wie weet... springen we onze eerste wissel binnenkort wel onder het zadel.

"Soms raakt iemand een gevoelige snaar"

Athos, voor de meeste mensen lijkt hij een hele normale pony.

Een mooie lichte kleur, een lieve uitstraling en altijd een mooi halster om. 

Soms doet hij een tikkeltje idioot, maar voor de rest is hij niet heel opvallend.

"Athos, een echte MAFlinger" ;)

Athos is voor mij het mooiste wat mij is overkomen.

4,5 Jaar geleden, voelde ik bij onze eerste ontmoeting een "kriebel".

Een kriebel die in al die jaren, nog nooit is veranderd.

Wanneer ik hem zie, voel ik mij iedere keer zo blij.

En je moet het zelf eens een keer zien, hij kijkt ook altijd blij terug als ie mij ziet of hoort!

Onbeschrijvelijk dat moment, iedere keer weer.

Het is voor een "niet paardenmens" heel moeilijk voor te stellen,

hoe leuk, ontspannen en leerzaam het is om een paard in je leven te hebben.

Om een goede vriendschap te krijgen met een paard, moet je jezelf ook durven accepteren.

Een paard weerspiegelt zijn mens. (Of je nou ruiter bent, of verzorger, dat maakt niks uit).

Hij laat de waarheid aard zien, van de persoon van wie hij houdt.

Er ontstaat een vriendschap, die geen leugens kent!

Door van je paard te houden, hou je meer van jezelf.

- Wie Athos echt kent, kent mij beter dan wie dan ook. -

Van de week mocht een vriendin van mij, Athos uitstappen.

Heerlijk braaf, liep hij met haar door de bak.

Ik vind het leuk om te zien, hoe hij dan is. 

Dan zie ik echt, hoe hij beweegt onder het zadel en hoe mooi hij zich ontwikkeld.

En wat ik stiekem het allermooiste vind...

Als de persoon, die in het zadel zit, even niet oplet.

Athos gaat dan op zoek naar mij!

Waar ik ook sta, hij went af waar hij is en loopt gericht naar mij toe.

Met gespitste oren, glinsterende oogjes en een vriendelijke blik pakt hij mij weer in.

De kriebel van 4,5 jaar geleden, komt dan sterk om hoog.

Het is denk ik, de klik die wij hebben. 

Klik... Nee dat is niet het juiste woord. Het is een bepaald gevoel, wat er op dat moment is.

Iets wat ik tot op de dag van vandaag, nog niet goed weet te verwoorden.

Maar waar ik zeer dankbaar voor ben!

Soms raakt iemand een gevoelige snaar.

Een snaar die de mooiste muziek laat horen, voor diegene die er voor open staat.

Athos, een gevoelige haflinger!

Paarden zijn gevoelsdieren, dat zie ik al jaren.

Het ene paard kan echt met iedereen knuffelen, terwijl het andere paard maar moeilijk te hanteren is.

Niet elk paard kan de leiderschap van de mens accepteren.

Soms proberen ze je uit, om te kijken waar zij staan.

Athos is een gevoelig typje.

Hij houdt er van om zijn "eigendom" te verdedigen, als het moet.

Zijn voerbak is een mooi voorbeeld.

Wanneer een paard langs zijn box loopt en even stopt bij zijn bak, dan begint meneer.

Varierend van slaan met zijn voorbenen, oren naar achter, gillen, tot blote tanden en willen happen.

Wat van hem is, is van hem!

Wanneer hij in het land staat met de hele "mannenkudde", zie je ook duidelijk wie hij leuk vind en wie niet. Hij speelt met enkele andere ruinen, terwijl hij andere ruinen continue wegstuurt.

Is hij dominant? Of weet hij, wat hij wil?

Uit ervaring kan ik jullie ook vertellen, dat Athos mij beschermt.

Wanneer ik het land in kom en een andere ruin mij komt begroeten.

Met grote passen komt hij naar mij toegesneld, en jaagt hij de ander weg.

- Athos in actie -

- Weg jij! -

Het lijkt mij wel duidelijk, dat hij alles beschermt met zijn leven, waar hij van houdt. ;)

Zijn box, voerbak, eigenaresse, paardenvriendjes...

De andere kant van hem is dan ook geen verrassing.

Vandaag reed ik Stanley, het paard van mijn moeder.

Athos is gewent dat hij als eerste alle aandacht krijgt, als ik op stal ben.

Maar goed, soms loopt het even anders dan anders.

Nadat ik heerlijk met Stanley was bezig geweest, poetste ik Athos zorgvuldig.

Vandaag zou ik hem longeren, want hij had dit weekend zo goed gelopen onder het zadel, dat ik hem daarom graag beloon met afwisseling. In dit geval met longeren.

Buiten stond er een trekker aan, die normaal gezien heel spannend is voor Athos.

Vandaag gaf hij er geen kik om, omdat hij de LILA gekleurde kruiwagen veel "vreemder" vond dan anders.

De kruiwagens staan al twee weken op stal, worden ook al veel gebruikt, dus ik vind het vreemd dat hij zo heftig reageert. Maar ik accepteer hem, en ben heel blij dat hij niet bang is voor de trekker!

We lopen de bak in, ik sluit het hek en loop met hem mee door de rijbaan.

Ergens had ik al een vermoeden, dat hij teveel energie had.

Dat was te zien aan de manier hoe hij zijn neus droeg. (Klinkt vreemd he?)

Ik wou beginnen met longeren en meneer greep zijn kans.

In volle galop vliegt hij de bak door, met een losse longeerlijn achter hem aan.

Hij leek wel een arabier, met zijn staart recht op, in de lucht.

Normaal kan ik hem zo weer pakken, maar vandaag leek hij zwaar beledigd.

Hij bleef maar rennen, vliegen en omdraaien. Er zat hem duidelijk wat dwars.

Na enkele minuten, kon ik hem eindelijk verlossen van de vieze en zware longeerlijn.

Hij hoorde dat ik hem los klikte, en hij ging weer als een idioot de bak door.

De training van vandaag, lag dus op een hoog tempo.

- Spelen is zijn uitlaat klep -

Eenmaal zijn frustratie er uit gelopen, zag ik aan zijn blik weer, dat hij opgelucht was.

Om toch nog meer zijn aandacht te vragen, vroeg ik hem een paar oefeningen.

Steigeren, jambette, buiging. Hij deed alles vlekkeloos!

Belonen vind hij fantastisch, maar een gemeend compliment, vind hij volgens mij nog veel fijner.

Ik vroeg mijn moeder of ze nog een mooie foto wou maken van ons twee, omdat hij toch echt wel een hele bijzondere pony is. Zo gevoelig, zo eerlijk en puur! Daar hou ik van.

Hij zet nooit een stap verkeerd, hij doet alles voor mij.

En dat is echt een heerlijk gevoel.

Dit is mijn pony! 

Hier is hij weer zichzelf en overtuigd, dat hij ECHT mijn nummer 1 is! 

<3 

Wie zegt dat paardensport, geen sport is...

Vergeet alle dingen die je als ruiter ook doet.

Denk aan:

- Dagelijks stal(len) uitmesten, en zware kruiwagens sjouwen!

- Opstrooien van de stal(len), ieder paard verdient een dik bed!

- Paarden buiten zetten, beweging en frisse lucht is zo belangrijk!

- Stalgang (aan)vegen voor je weggaat, bijna een standaard regel op iedere stal toch?

- Sjouwen met 15 tot 20 kg voerzakken, allemaal extra's voor je paard!

- Iedere dag je paard poetsen van top tot teen, minimaal 3 borstels in gebruik!

- Deken op - deken af - deken verwisselen, we willen het beste voor het paard.

- Balken naar de bak sjouwen, een beetje afwisseling is ook wel fijn toch?

- Athos geeft duidelijk aan wat hij wilt :) - 

En dan heb ik niet eens alles opgenoemd. 

Maar er is zoveel meer, wat je doet bij je paard.

Het is veel meer dan een uurtje rijden in de bak.

- Afgelopen Maandag ochtend -

Vanmorgen vroeg ging ik op de fiets naar stal, om de boxen uit te mesten. 

Brrr... het was koud vanmorgen! 

Gelukkig stond Athos heerlijk te eten toen ik bij zijn stal aan kwam.

Hij pakt een hap hooi en sopt het helemaal in zijn waterbak.

Heerlijk vind hij dat, soppen met zijn hooi. Vraag me niet waarom hij het doet.

Ik ken hem niet anders en zowel de (paarden)tandarts als de dierenarts kunnen geen andere reden vinden, dan dat hij het zo lekkerder vind.

- Met dit koude weer, bevroren buitenbak, kan ik helaas niet rijden. -

Na elf boxen te hebben uit gemest, was het tijd om de paarden buiten te zetten.

Athos had zijn "slobberhooi" op en had veel zin om de paddock in te gaan.

Terwijl hij samen met Stanley en de andere paarden buiten staat, mest ik box twaalf en dertien.

En ondertussen worden de eerste boxen alweer op gestrooid door de stalbaas.

Vervolgens even een bakje koffie en daarna beide paardentoppers gereden!
Het is zo leuk om twee totaal verschillende paarden te rijden.
Het hoogte verschil, maar ook de manier van lopen en reageren.
Als ik op Athos zijn rug zit, lijkt het vaak "zomaar vanzelf" te gaan.
Hij stapt altijd lekker door, knabbelt op zijn bit, vanaf het begin al goed aan het been.
Ja, bij Athos is het vaak: zitten en wegrijden. We kunnen verder waar we de vorige keer mee waren opgehouden.

- Stanley houdt van afwisseling en uitdaging. -

Wanneer ik in het zadel van Stanley zit, ga ik op zoek naar onze "communicatie centrum".
Of te wel, ik ga op zoek naar de zit en houding die voor ons beide het prettigste is.
Wanneer ik die heb gevonden, dan voel ik hoe lenig Stan is.
Een oefening als schouderbinnenwaarts, doet hij zomaar.
En hij kan het ook erg goed!

Stanley lijkt op het eerste gezicht niet heel lenig of soepel, maar als je eenmaal in het zadel zit...