donderdag 18 februari 2016

"Soms raakt iemand een gevoelige snaar"


Athos, voor de meeste mensen lijkt hij een hele normale pony.
Een mooie lichte kleur, een lieve uitstraling en altijd een mooi halster om. 
Soms doet hij een tikkeltje idioot, maar voor de rest is hij niet heel opvallend.

"Athos, een echte MAFlinger" ;)

Athos is voor mij het mooiste wat mij is overkomen.
4,5 Jaar geleden, voelde ik bij onze eerste ontmoeting een "kriebel".
Een kriebel die in al die jaren, nog nooit is veranderd.
Wanneer ik hem zie, voel ik mij iedere keer zo blij.
En je moet het zelf eens een keer zien, hij kijkt ook altijd blij terug als ie mij ziet of hoort!
Onbeschrijvelijk dat moment, iedere keer weer.


Het is voor een "niet paardenmens" heel moeilijk voor te stellen,
hoe leuk, ontspannen en leerzaam het is om een paard in je leven te hebben.
Om een goede vriendschap te krijgen met een paard, moet je jezelf ook durven accepteren.
Een paard weerspiegelt zijn mens. (Of je nou ruiter bent, of verzorger, dat maakt niks uit).
Hij laat de waarheid aard zien, van de persoon van wie hij houdt.
Er ontstaat een vriendschap, die geen leugens kent!
Door van je paard te houden, hou je meer van jezelf.


- Wie Athos echt kent, kent mij beter dan wie dan ook. -

Van de week mocht een vriendin van mij, Athos uitstappen.
Heerlijk braaf, liep hij met haar door de bak.
Ik vind het leuk om te zien, hoe hij dan is. 
Dan zie ik echt, hoe hij beweegt onder het zadel en hoe mooi hij zich ontwikkeld.
En wat ik stiekem het allermooiste vind...
Als de persoon, die in het zadel zit, even niet oplet.
Athos gaat dan op zoek naar mij!
Waar ik ook sta, hij went af waar hij is en loopt gericht naar mij toe.
Met gespitste oren, glinsterende oogjes en een vriendelijke blik pakt hij mij weer in.
De kriebel van 4,5 jaar geleden, komt dan sterk om hoog.
Het is denk ik, de klik die wij hebben. 
Klik... Nee dat is niet het juiste woord. Het is een bepaald gevoel, wat er op dat moment is.
Iets wat ik tot op de dag van vandaag, nog niet goed weet te verwoorden.
Maar waar ik zeer dankbaar voor ben!

Soms raakt iemand een gevoelige snaar.
Een snaar die de mooiste muziek laat horen, voor diegene die er voor open staat.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten