Paarden zijn gevoelsdieren, dat zie ik al jaren.
Het ene paard kan echt met iedereen knuffelen, terwijl het andere paard maar moeilijk te hanteren is.
Niet elk paard kan de leiderschap van de mens accepteren.
Soms proberen ze je uit, om te kijken waar zij staan.
Athos is een gevoelig typje.
Hij houdt er van om zijn "eigendom" te verdedigen, als het moet.
Zijn voerbak is een mooi voorbeeld.
Wanneer een paard langs zijn box loopt en even stopt bij zijn bak, dan begint meneer.
Varierend van slaan met zijn voorbenen, oren naar achter, gillen, tot blote tanden en willen happen.
Wat van hem is, is van hem!
Wanneer hij in het land staat met de hele "mannenkudde", zie je ook duidelijk wie hij leuk vind en wie niet. Hij speelt met enkele andere ruinen, terwijl hij andere ruinen continue wegstuurt.
Is hij dominant? Of weet hij, wat hij wil?
Uit ervaring kan ik jullie ook vertellen, dat Athos mij beschermt.
Wanneer ik het land in kom en een andere ruin mij komt begroeten.
Met grote passen komt hij naar mij toegesneld, en jaagt hij de ander weg.
- Athos in actie -
- Weg jij! -
Het lijkt mij wel duidelijk, dat hij alles beschermt met zijn leven, waar hij van houdt. ;)
Zijn box, voerbak, eigenaresse, paardenvriendjes...
De andere kant van hem is dan ook geen verrassing.
Vandaag reed ik Stanley, het paard van mijn moeder.
Athos is gewent dat hij als eerste alle aandacht krijgt, als ik op stal ben.
Maar goed, soms loopt het even anders dan anders.
Nadat ik heerlijk met Stanley was bezig geweest, poetste ik Athos zorgvuldig.
Vandaag zou ik hem longeren, want hij had dit weekend zo goed gelopen onder het zadel, dat ik hem daarom graag beloon met afwisseling. In dit geval met longeren.
Buiten stond er een trekker aan, die normaal gezien heel spannend is voor Athos.
Vandaag gaf hij er geen kik om, omdat hij de LILA gekleurde kruiwagen veel "vreemder" vond dan anders.
De kruiwagens staan al twee weken op stal, worden ook al veel gebruikt, dus ik vind het vreemd dat hij zo heftig reageert. Maar ik accepteer hem, en ben heel blij dat hij niet bang is voor de trekker!
We lopen de bak in, ik sluit het hek en loop met hem mee door de rijbaan.
Ergens had ik al een vermoeden, dat hij teveel energie had.
Dat was te zien aan de manier hoe hij zijn neus droeg. (Klinkt vreemd he?)
Ik wou beginnen met longeren en meneer greep zijn kans.
In volle galop vliegt hij de bak door, met een losse longeerlijn achter hem aan.
Hij leek wel een arabier, met zijn staart recht op, in de lucht.
Normaal kan ik hem zo weer pakken, maar vandaag leek hij zwaar beledigd.
Hij bleef maar rennen, vliegen en omdraaien. Er zat hem duidelijk wat dwars.
Na enkele minuten, kon ik hem eindelijk verlossen van de vieze en zware longeerlijn.
Hij hoorde dat ik hem los klikte, en hij ging weer als een idioot de bak door.
De training van vandaag, lag dus op een hoog tempo.
- Spelen is zijn uitlaat klep -
Eenmaal zijn frustratie er uit gelopen, zag ik aan zijn blik weer, dat hij opgelucht was.
Om toch nog meer zijn aandacht te vragen, vroeg ik hem een paar oefeningen.
Steigeren, jambette, buiging. Hij deed alles vlekkeloos!
Belonen vind hij fantastisch, maar een gemeend compliment, vind hij volgens mij nog veel fijner.
Ik vroeg mijn moeder of ze nog een mooie foto wou maken van ons twee, omdat hij toch echt wel een hele bijzondere pony is. Zo gevoelig, zo eerlijk en puur! Daar hou ik van.
Hij zet nooit een stap verkeerd, hij doet alles voor mij.
En dat is echt een heerlijk gevoel.
Dit is mijn pony!
Hier is hij weer zichzelf en overtuigd, dat hij ECHT mijn nummer 1 is!
<3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten