"Spring Time"

"Spring Time" 

Athos is een veelzijdige haflinger, die houdt van complimenten en aandacht.

Hij is dol op showen in de bak. Heerlijk los zonder poespas en alle benen in de lucht!

En laat ik dan nou op die momenten, vaak de camera niet mee hebben.

Eens in de zoveel tijd laat ik Athos vrijspringen in de bak.

Een mooie afwisseling, naast de trainingen onder het zadel.

Wanneer ik hem over de sprong die gaan, denk ik iedere keer: dit moet ik hem vaker laten doen.

Hij springt bijna alles, tot een bepaalde hoogte. Een meter is soms net wat te hoog voor hem.

Onder het zadel is hij net zo fanatiek, tijdens het springen.

Een laag kruisje van 40 cm, springt hij met gemak als een meter.

Ik hoop binnenkort te kunnen beginnen met een aantal springlessen.

Voor ons beide is het een mooie manier om op een andere manier fanatiek bezig te gaan.

Binnenkort vertel ik jullie hier meer over!

- Dagelijks vlecht ik zijn manen en staart in. In de hoop dat het langer word dan het nu is. -

Gisteren reden Athos en ik door de bak. Het maakt mij niet uit of het hard waait of regent.

Athos is een type pony die snel groeit (in gewicht) en eigenlijk zo min mogelijk stil moet staan.

En ik merk, hoe meer ik hem  train, hoe fijner het gaat.

Zo was het gisteren ook. Hij had zondag vrij gehad, en stond te trappelen om samen wat te gaan doen.

Eenmaal in het zadel, voelde ik zijn blijheid en concentratie.

Vlot stapte hij de bak door, terwijl hij knabbelde op het bit.

Tijdens het warmrijden, dacht ik aan alle tips die ik tot nu toe had ontvangen van "Ruitergevoel".

http://ruitergevoel.com

Stap voor stap nam ik de dagen door. Hoe zit ik? Wat voel ik in mijn handen?

Tot hoever adem ik door? Waarom reageert Athos niet op mijn been?

Oh ja, ik moet meer loslaten en ontspannen. "Hoppa", Athos was weer voor het been!

Eenmaal klaar met de warming-up, begonnen we aan onze training.

Volte hier, volte daar. Volte vergroten, volte verkleinen.

Afwenden, halthouden, wegrijden in draf.

Stukje wijken voor het been, schakelen in de gangen en... Aangaloperen!

We vlogen beheerst de bak door. Voor het eerst sinds tijden had ik weer alle vertrouwen in de galop.

Dit kon niet waar zijn? Weer terug naar de draf, en opnieuw aangaloperen.

Wow... Wat deden we dat goed samen!

Je leest het misschien al, maar ik heb genoten van de training!

Terwijl de wind hard doorblies, waren wij super geconcentreerd bezig.

Het maakte niks uit, of er zeil wapperde aan de andere kant van het terrein.

We waren gewoon goed bezig samen.

En wat baalde ik nu, dat er niemand was die dit voor mij kon filmen.

Ik ben zo nieuwsgierig hoe het er uit ziet, wanneer we zo bezig zijn.

Klopt mijn gevoel met het beeld? Of ziet het er heel anders uit?

-Wordt vervolgd- 

Plezier en meer!

"Rust, ontspannen en plezier" 

Daar baseer ik al mijn trainingen met Athos op.

Wanneer ik onrustig ben, ben ik nooit helemaal ontspannen en verlies ik snel het plezier op dat moment.

Zo, dat typ ik even kort en bondig!

Wanneer ik niet helemaal relaxt/ontspannen en blij ben, dan is Athos de eerste die er wat van zegt.

Zijn manier van doen en reageren laat mij zien hoe hij mij spiegelt. 

Soms is dit heel erg confronterend, want zo wilt niemand zijn toch?

- Plezier, ontspannen en... chill!"-

Athos is een brave, maar ook speelse ruin die graag aan het werk wilt gaan.

Drie dagen achter elkaar vrij, dat vind hij echt niet leuk. 

Dan is hij op dag vier drammerig, jaloers naar de aandacht die andere paarden wel krijgen en heel snel zuur in omgang.

Echter kon dit niet anders, toen hij twee weken geleden op rust moest van mij.

Gelukkig kan hij alweer een weekje aan de gang.

Athos is ook een goudeerlijke pony. 

Hij accepteert mijn fouten, mijn mindere kanten en toch wilt hij blijven samen werken. 

Als ik bijvoorbeeld ga rijden in de bak en er komen meer mensen bij, dan kan ik enorm verkrampen.

In mijn gedachten ben ik dan meer bezig met 'de rest' om ons heen, dan met het lekker rijden.

Wat Athos dan mooi laat zien, want hij loopt dan toch wat stijver dan wanneer we alleen zijn.

Op zo'n moment, wanneer de bak door meerdere in gebruik is, is het voor mij juist de kunst om nog steeds lekker rond te rijden. 

Heel soms kan ik me afsluiten van 'de wereld' en ben ik gewoon lekker bezig. 

(en dit wil ik gaan vergroten ;) )

Gelukkig ben ik vaker in de week alleen in de bak bezig en dan gaan de trainingen zo lekker!

Dan ben ik minder afgeleid, super geconcentreerd en super blij omdat het zo goed gaat.

Deze maand wil ik mezelf de kans geven, dat ik ook met meerdere mensen in de bak gewoon lekker kan rijden. Want het maakt Athos niks uit. Hij wilt alles doen, mits ik geen twijfels heb.

Vandaag gaan we lekker 'grondwerken' en 'spelen'. 

Dat houdt in: Plezier,  gekkigheid, uitdaging en voor al: veel snoepjes voor Athos.

Ik heb er nu al zin in!

Groen licht!

Maandag liep Athos weer lekker aan de longe.

Hij had weer plezier en super geconcentreerd.

Dat was voor mij het teken om gister weer te gaan rijden.

En jeetje, wat was het fijn om weer met hem aan het werk te kunnen gaan.

Zijn oren waren voornamelijk naar voren gericht en zijn instelling was "Lets Go!".

Ja, dit is mijn pony, zoals ik hem ken.

De eerste 20 minuten waren nog een beetje zoekende.

Er kwamen nog een paar mensen bij ons in de bak, 

dus we moesten wat meer opletten in de figuren en snelheid. 

Daarbij let ik op de eerste 20 minuten vaak op zijn houding in plaats van mijn zit.

Een beetje stom, want Athos gaat beter lopen, wanneer ik goed (en ontspannen) ben.

Gelukkig realiseer ik me dat later.

En dan gaat hij met de minuut beter lopen.

Gisteren zijn we bezig geweest met halthouden, wegstappen, wegdraven en terug komen naar halt.

In het begin is het wat stijf en "groot", maar hoe verder we komen met rijden, hoe fijner dit gaat.

Ja, ik zat gisteren echt met een big smile in het zadel. Want jeetje... Wat deed hij het goed!

Waar ben ik momenteel veel mee bezig tijdens het rijden?

Met het rijden op mijn zit. Het bewust worden van wat ik doe in het zadel.

Een mooi voorbeeldje: die ene hoek, die altijd zo eng is!

Er is een hoek in de bak, waar niet veel paarden langs durven te gaan.

Wat er precies is, dat weet ik niet.

Maar wat ik voel, is dat Athos de eerste keer verstijfd of gespannen raakt wanneer we de hoek passeren. Ik onthoud dat gevoel en de 2e keer dat we er langs rijden, dan ben ik degene die de hoek eng vind, want wat als Athos wegschiet?

Athos schiet eigenlijk nooit zomaar weg, dat weet ik. Maar dat vertrouwen moet ik nu krijgen in mijn zit. Gewoon lekker door rijden en niet verkrampen en dat gevoel vast houden.

Dus, gisteren ben ik bewust gaan nadenken, wat mijn hulpen zijn op het moment als we de hoek naderen. Onbewust houd ik mijn teugels strakker beet,blokkeer ik mijn heupen/bekken en gaan mijn schouders naar de andere kant. Of te wel: Athos loopt niet die hoek door.

Dit heb ik gister dus een anders aangepakt. 

"Gewoon lekker zitten, diep ademhalen, voor uit blijven kijken, handen ontspannen, been er aan als het nodig is en vooral: niet voorover vallen"

Dat was mijn gedachten, en jeetje wat merkte ik al een verschil.

We gingen nu 'gewoon' de hoek door, al ging dat wel met uitpuilende ogen van Athos. Want hij is stiekem heel nieuwsgierig wat er naast de bak gebeurd. 

Al met al ben ik met een voldaan gevoel af gestapt.

Athos had zijn muesli verdiend en ja... Zijn buurman (Stanley) kreeg ook een beetje.

Wat ben ik blij met mijn pony, die mij bewuster maakt van mijn gedachten en spanningen.

Zo wordt het paardrijden leuker en makkelijker!

Het ruitergevoel

Na een week met prachtig weer, warmere temperaturen en mooie foto's na een shoot,

baal ik toch behoorlijk wanneer ik er achterkom dat Athos onregelmatig loopt.

Ik stapte eerder deze week op en zou wegstappen. 

Tijdens het wegstappen voelde ik hoe Athos zijn achterhand naar binnen verplaatst. 

'Hmm...' Was mijn reactie. We stappen verder, ik probeer hem weer recht te laten lopen door zijn achterhand weer in het goede spoor  te verplaatsen. Dit ging moeizaam en hieruit wist ik dat mijn ponyvriend niet lekker in zijn vel zat.

Athos, die altijd lekker soepel en fris is, was nu scheef en niet blij.

Ik ben verder gaan rijden, hand veranderen, grote voltes en aandraven.

[BAM]

Daar was antwoord, die mijn twijfel weghaalde.

Athos liet nu nog duidelijker blijken dat hij niet lekker liep door vaag onregelmatig te lopen.

Het ene moment ging het goed, maar het ging ook zo mis.

Stalgenootjes bevestigden mijn gevoel, zij zagen ook dat hij niet helemaal lekker liep.

Kreupel kan je het niet noemen, maar soepel...

Toch bijzonder, dat je vanaf het begin al kan voelen wanneer Athos ergens last van heeft.

Het zijn kleine dingen, maar omdat ik dagelijks met hem bezig ben, merk ik het direct!

Gisteren heb ik hem gelongeerd om te zien hoe hij zich nu voelde.

Geen gewicht op zijn rug, geen hoofdstel of bijzet, nee gewoon aan het halstertje.

En nee, hij liep nog niet lekker.

Vanavond is hij vrij, we kijken morgen verder.

Wellicht is een dagje vrij wel verlichtend. 

"Een kijkje in de keuken"

Welkom!!!

Deze blog heb ik gemaakt, omdat ik graag mijn gedachten wil opschrijven en delen met de mensen die nieuwsgierig zijn naar de manier van trainen van Athos en mij.

Athos is een werklustige haflinger die ook van afwisseling houdt.

In Mei dit jaar wordt hij 8 jaar en in September zijn we al vier jaar een combinatie.

Met zijn 1.48 schofthoogte is hij een groter type haflinger.

Hij is gek op aandacht, soms snel jaloers, tikkeltje eigenwijs maar vooral heel lief!

[ Athos op de vroege Zondag morgen ]

Ik ben Devica, een vrolijke meid die dol is op haar maatje.

Samen leren we veel en halen we het beste uit ons naar boven!

Als ik Athos opzadel, dan heb ik een doel voor ogen. 

"Lukt dit vandaag?"

Dan wil ik iets bereiken, wat de vorige keer nog niet helemaal haalbaar was of het herhalen van de vorige keer.

En in dit stukje van mijn denkwijze, blokkeer ik mezelf al.

Wat Athos mooi laat zien onder het rijden.

Hij kan het allemaal, alleen is het voor mij de kunst om het samen te doen.

Momenteel verdiep ik mij in het vinden van mijn ruitergevoel.

Wat bedoel ik met mijn ruitergevoel?

Ik, als een controlfreak, hou meer spanning vast dan ik zou willen.

Het is lastig om te ontspannen, als je wat drukker bent in je hoofd.

Tijdens het rijden zou ik graag willen "denken en doen" .

Of te wel: 

Ik denk aan verzamelen van de draf en direct voel ik verschil in de passen van mijn 'danspartner' .

Loslaten en echt gaan voelen, vind ik in het begin van de training nog erg lastig.

Hoe langer we bezig zijn met de training hoe meer ik begin te communiceren met Athos.

Waarnaar ik mijn denkwijze aanpas en begin te ontspannen.

Het is een bijzonder gevoel, wanneer ik ontspan en Athos beter begint te lopen.

Op dat moment voel ik dat we een eenheid worden en kan ik de ene oefening na de andere rijden.

[Samen een eenheid]

Met deze blog wil ik jullie graag mee nemen in de trainingen die wij beleven.