Wat een dag, nee wat een wind!
Jemig, het waait behoorlijk hier in Friesland.
Maar de wind houdt ons niet tegen, we gaan gewoon lekker rijden.
Bitloos natuurlijk, want dat gaat best lekker.
Het is niet bijzonder druk op stal, maar ik zie wel wie er in de bak rijden.
Ik mest de box uit en begin daarna met het poetsen van Athos.
Mensen komen en gaan, terwijl de wind aan blijft houden.
De radio laat 'foute' muziek horen en voor ik het weet neem ik al deze prikkels mee naar de bak, wanneer ik besluit op te stappen.
Onze training begin ik dus eigenlijk al "overprikkeld".
Er zijn veel dingen, waar ik aan denk terwijl we de bak rondstappen.
De harde wind, mensen in de bak, kijkende mensen bij de bakrand, paarden die in de paddocks spelen. En Athos laat ook merken dat hij er zin in heeft, dus hij is ook gevoeliger dan normaal.
Maar ik hoor ook de auto's, blaffende honden, spelende kinderen.
En dan is het aan mij de kunst, om dit allemaal langs me heen te laten gaan.
- Wat een paard <3 -
Maar wanneer ik dit pas realiseer, gaat Athos een paar keer 'door' mijn been heen.
Hij voelt rechts om makkelijker als links om en als we links om gaan, gaat hij ook harder.
Mensen zoeken contact met mij, tijdens het rijden. Nog meer prikkels.
' Jemig, hallo.... Nu even niet' Denk ik.
Athos springt ongevraagd in galop en we gaan de hoefslag rond.
Bijna een botsing met iemand, oef, dat ging net goed.
Ik voel hoe onze balans verstoord is en ineens is Athos weer bij mij.
Denkend aan mijn eigen ademhaling, laat ik ons even stil staan.
-Adem in, adem uit-
Ik beloon mijn grote vriend, want hij doet wel zijn best.
Maar waar ben ik met mijn hoofd?
De frustratie nam zojuist even de overhand en ik heb hard gereageerd naar Athos toe.
Het schuld gevoel neemt het even over en ik fluister Athos, dat ik hem ondanks alles, zo dankbaar ben.
Hij laat mij zien, dat ik niet bij hem ben met mijn aandacht.
Daarom reageert hij niet op mijn hulpen. Ik ben geblokkeerd met mijn gedachten.
Jemig, wat braaf van Athos om mij dit zo te laten merken!
Vol goeie moed vervolgen we onze training.
Er gaan mensen uit de bak, en er komen weer nieuwe voor terug.
Maar dit maakt ons eigenlijk niet meer zoveel uit.
Ik ben nu bezig met Athos.
Want hij voelt zich gespannen, door de manier hoe ik hem zojuist heb aangepakt.
Opzoek naar de ontspanning, dat is de missie van deze training.
En binnen een kwartier voel ik weer de ontspanning en beloon ik Athos met een lange teugel.
"Goed gedaan man!"
In zijn box staat al een bak met verse slobber klaar, want dat heeft hij zeker verdient vandaag!
Athos zijn ontlading, wanneer hij los in de bak mag.
Prachtig om te zien hoe hij om gaat met zijn energie.
