"Spring Time"

"Spring Time" 

Athos is een veelzijdige haflinger, die houdt van complimenten en aandacht.

Hij is dol op showen in de bak. Heerlijk los zonder poespas en alle benen in de lucht!

En laat ik dan nou op die momenten, vaak de camera niet mee hebben.

Eens in de zoveel tijd laat ik Athos vrijspringen in de bak.

Een mooie afwisseling, naast de trainingen onder het zadel.

Wanneer ik hem over de sprong die gaan, denk ik iedere keer: dit moet ik hem vaker laten doen.

Hij springt bijna alles, tot een bepaalde hoogte. Een meter is soms net wat te hoog voor hem.

Onder het zadel is hij net zo fanatiek, tijdens het springen.

Een laag kruisje van 40 cm, springt hij met gemak als een meter.

Ik hoop binnenkort te kunnen beginnen met een aantal springlessen.

Voor ons beide is het een mooie manier om op een andere manier fanatiek bezig te gaan.

Binnenkort vertel ik jullie hier meer over!

- Dagelijks vlecht ik zijn manen en staart in. In de hoop dat het langer word dan het nu is. -

Gisteren reden Athos en ik door de bak. Het maakt mij niet uit of het hard waait of regent.

Athos is een type pony die snel groeit (in gewicht) en eigenlijk zo min mogelijk stil moet staan.

En ik merk, hoe meer ik hem  train, hoe fijner het gaat.

Zo was het gisteren ook. Hij had zondag vrij gehad, en stond te trappelen om samen wat te gaan doen.

Eenmaal in het zadel, voelde ik zijn blijheid en concentratie.

Vlot stapte hij de bak door, terwijl hij knabbelde op het bit.

Tijdens het warmrijden, dacht ik aan alle tips die ik tot nu toe had ontvangen van "Ruitergevoel".

http://ruitergevoel.com

Stap voor stap nam ik de dagen door. Hoe zit ik? Wat voel ik in mijn handen?

Tot hoever adem ik door? Waarom reageert Athos niet op mijn been?

Oh ja, ik moet meer loslaten en ontspannen. "Hoppa", Athos was weer voor het been!

Eenmaal klaar met de warming-up, begonnen we aan onze training.

Volte hier, volte daar. Volte vergroten, volte verkleinen.

Afwenden, halthouden, wegrijden in draf.

Stukje wijken voor het been, schakelen in de gangen en... Aangaloperen!

We vlogen beheerst de bak door. Voor het eerst sinds tijden had ik weer alle vertrouwen in de galop.

Dit kon niet waar zijn? Weer terug naar de draf, en opnieuw aangaloperen.

Wow... Wat deden we dat goed samen!

Je leest het misschien al, maar ik heb genoten van de training!

Terwijl de wind hard doorblies, waren wij super geconcentreerd bezig.

Het maakte niks uit, of er zeil wapperde aan de andere kant van het terrein.

We waren gewoon goed bezig samen.

En wat baalde ik nu, dat er niemand was die dit voor mij kon filmen.

Ik ben zo nieuwsgierig hoe het er uit ziet, wanneer we zo bezig zijn.

Klopt mijn gevoel met het beeld? Of ziet het er heel anders uit?

-Wordt vervolgd-