Het ruitergevoel

Na een week met prachtig weer, warmere temperaturen en mooie foto's na een shoot,

baal ik toch behoorlijk wanneer ik er achterkom dat Athos onregelmatig loopt.

Ik stapte eerder deze week op en zou wegstappen. 

Tijdens het wegstappen voelde ik hoe Athos zijn achterhand naar binnen verplaatst. 

'Hmm...' Was mijn reactie. We stappen verder, ik probeer hem weer recht te laten lopen door zijn achterhand weer in het goede spoor  te verplaatsen. Dit ging moeizaam en hieruit wist ik dat mijn ponyvriend niet lekker in zijn vel zat.

Athos, die altijd lekker soepel en fris is, was nu scheef en niet blij.

Ik ben verder gaan rijden, hand veranderen, grote voltes en aandraven.

[BAM]

Daar was antwoord, die mijn twijfel weghaalde.

Athos liet nu nog duidelijker blijken dat hij niet lekker liep door vaag onregelmatig te lopen.

Het ene moment ging het goed, maar het ging ook zo mis.

Stalgenootjes bevestigden mijn gevoel, zij zagen ook dat hij niet helemaal lekker liep.

Kreupel kan je het niet noemen, maar soepel...

Toch bijzonder, dat je vanaf het begin al kan voelen wanneer Athos ergens last van heeft.

Het zijn kleine dingen, maar omdat ik dagelijks met hem bezig ben, merk ik het direct!

Gisteren heb ik hem gelongeerd om te zien hoe hij zich nu voelde.

Geen gewicht op zijn rug, geen hoofdstel of bijzet, nee gewoon aan het halstertje.

En nee, hij liep nog niet lekker.

Vanavond is hij vrij, we kijken morgen verder.

Wellicht is een dagje vrij wel verlichtend.