Wanneer mensen mij vragen, of ik ook wedstrijden rijd, antwoord ik altijd nee.
"Waarom niet?" is de vraag daar op.
"Omdat ik niet geschikt ben voor wedstrijden.
Zenuwen die ik niet kan bedwingen, terwijl ik toch wil winnen."
Zenuwen die ik niet kan bedwingen, terwijl ik toch wil winnen."
Doe hem dit maar eens na :P
*
Niet zo zeer om de prijzen binnen te slepen.
Ik wil de hoofdprijs niet winnen, maar ik wil iedereen laten zien wat ik voel.
Athos en ik, wij kunnen dansen door de baan. Dat voel ik tijdens iedere training.
Als een twee-eenheid maken we onze figuren.
Alleen kan ik dit niet op commando laten zien, wat in de proef wel wordt gevraagd.
Dat bezorgd mij al de enige stress-kriebels, waar ik niet mee om kan gaan.
*
Dat bezorgd mij al de enige stress-kriebels, waar ik niet mee om kan gaan.
*
Plezier tijdens elke training, dat vind ik belangrijk.
Maar eigenlijk zeg ik: ik vind Athos en mij als combinatie goed genoeg, om te winnen.
Echter, heb ik al gewonnen, want als ik kijk, dan heeft Athos altijd plezier in het werk wat wij samen doen.
Plezier staat bij mij op nummer 1. Wanneer er geen plezier is tijdens werk, training of het geen wat we doen, dan kunnen we beter stoppen.
Plezier is "de brandstof" tot leren.
Plezier is "de brandstof" tot leren.
Wij kijken graag voor uit. En staan graag model!
Athos is bijna nooit chagereinig, en wanneer hij dat wel is, dan vrolijk ik hem op.
Ik zoek iets, wat hij leuk vind om te doen.
Hij mag zelf kiezen, of hij gereden wilt worden of niet.
Wanneer ik met het hoofdstel er aan kom, en ik zie dat hij "flabbert" naar het bit, dan weet ik: hij heeft er zin in!
(flabberen: naar het bit zoeken met zijn lippen.)
En hij heeft zo zijn dagen, dan flabbert hij niet met zijn lippen.
Zo laat hij weten naar mij toe, dit word hem niet. We gaan niet rijden.
Dit heb ik weleens genegeerd, omdat IK wel wou rijden. Maar nu kan ik je vertellen, dat doe ik niet meer. Athos geeft duidelijk aan wat hij leuk vind en waneer iets niet.
Dit heb ik weleens genegeerd, omdat IK wel wou rijden. Maar nu kan ik je vertellen, dat doe ik niet meer. Athos geeft duidelijk aan wat hij leuk vind en waneer iets niet.
Vaak gaan we dan spelen in de bak. Soms alleen, soms met zijn grootste vriend Stanley.
De gekke sprongen die hij dan maakt, maakt ons allebei blij!
Athos maakt mij ook blij, wanneer ik een mindere dag heb,
Het ene grapje, na de ander maakt hij dan, om mijn volle aandacht te trekken.
Dit kan variëren van mijn jas open ritsen, tot aan spontane vrijheidsdressuur kunstjes tonen.
En ja, wanneer hij dat doet, dan laat hij mij al lachen!
"Je hebt gelijk vriend!"
"Whiehoe!!"
Terug naar het verhaal:
Een wedstrijd, het woord zegt het al: strijd.
Je gaat de strijd aan, maar met of tegen wie?
Als je mee doet aan een wedstrijd, dan heb je een doel: winnen!
Als je mee doet aan een wedstrijd, dan heb je een doel: winnen!
Als ik aan wedstrijden denk, dan wil iedereen laten zien hoe goed ie is.
Logisch, want als je het niet kan, dan verlies je sowieso.
Maar met wie ga je nu werkelijk de strijd aan?
Aan wie wil je jezelf nou eigenlijk bewijzen?
Dat zijn vragen die door mijn hoofd spoken.
Plezier staat op nummer 1, ik vind dat belangrijker dan een paar winnende WP rijden.
het hangt er vanaf met welk doel je wedstrijden wilt rijden. je kunt ook "winnen" met een laatste plaats, als dingen die nog niet goed gingen, die keer wel goed gaan. op je concurrentie heb je geen invloed, als je hebt gereden, met een winnende plaats kun je ook "verloren" hebben, als je zelf het gevoel niet had. het is maar net met welke instelling je start, en hoe goed je kunt relativeren. (spanning even buiten beschouwing latende, al scheelt een beetje relativering daarin ook alweer heel veel :) ) belangrijkste is dat een wedstrijd geen moeten is, maar dat je daarin ook lol kan hebben!
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor je reactie Maestro! :)
BeantwoordenVerwijderenGoed verwoord en leuk dat je antwoord!
Een wedstrijd is zeker leuk, alleen is het vaak wel om je "hogere" doel te behalen. Ook wordt een paard meer waard als ie op een hoger niveau loopt. Maar dat terzijde ;)
Thuis vind ik het heerlijk om met Athos te trainen en plezier staat voorop.
Als je een proefje moet rijden, dan kan je nooit helemaal op je eigen gevoel inspelen.
De ene opdracht volgt na de andere.
Hoe kan je lekker ontspannen rijden, als je (per ongeluk) een foutje maakt tijdens je proef? En hoe zie je dat terug op je protocol.
Je wordt uit eindelijk beoordeeld door een ander.
Dit kan grote gevolgen hebben in de toekomst. :)
En dat bedoel ik een beetje te zeggen in deze blog: laat je niet gek maken door anderen. Volg je eigen gevoel en kies je eigen weg.