Er is weer veel gebeurd de laatste tijd.
Athos en ik hebben onze training even op een laag pitje gezet, omdat een van ons beide niet fit was.
Maar vanaf dit weekend lijkt het wel weer de goede kant op te gaan.
En wat is het heerlijk, om weer na een "laag pitje" te mogen rijden.
Het gekke is dan ook, dat de dagen dat we minder deden samen, ons meer opleveren!
Zo liep Athos gisteren al heerlijk, maar vandaag liep hij echt FANTASTISCH!
Gisterochtend, tijdens onze training.
Wanneer ik net in het zadel zit, moet ik op zoek gaan naar mijn ruitergevoel.
Het gevoel, waarbij het allemaal vanzelf lijkt te gaan.
Dat ik alleen maar hoef te denken, en dat we de oefening perfect uitvoeren.
Samen dansend door de bak, als een eenheid.
Ja, dat is mijn ruitergevoel.
Geen spanning, maar pure harmonie, plezier, en energie!
Athos begint op zo'n moment heel relaxt te briesen, wat een aangenaam gehoor is.
Hij kauwt niet op het bit, nee hij accepteert mijn stille hand en is blij met deze manier van communiceren. Voorheen kon hij nog weleens het bit vastpakken, maar dat lijkt nu wel verdwenen.
Communiceren met bit en een stille hand.
Tijdens 'het Ruitergevoel' moment, voel ik dat we een zijn samen.
Onze communicatie is onzichtbaar, enkel voelbaar voor ons twee.
Een unieke ervaring, wat smaakt naar meer!
We trainen niet iedere dag, hij mag ook vaak lekker spelen met Stanley.
Vandaag ging onze training dus echt goed.
Na 30 minuten beloonde ik mijn fantastische partner. Soms hoeft een training niet lang te duren.
Athos laat mijn dromen uitkomen, hij geeft mij het gevoel dat wij samen heel ver gaan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten